అభివృద్ధి.. సహజ వనరులు, గ్రామీణ ఆర్థిక వ్యవస్థపై దాడి

పట్టణాల అభివృద్ధికి సిమెంట్, ఇసుక ఇంకా ఇతర అనేక ఖనిజాలు మైనింగ్ చేస్తున్నారు. వెలుగు జిలుగుల నగరాల కొరకు నిరంతరంగా విద్యుత్ అందించటానికి బొగ్గు మైనింగ్ చేస్తున్నారు. రోడ్లు, భవనాల నిర్మాణానికి నగరాల చుట్టూ ఉన్న గుట్టలను తొలుస్తున్నారు. పెరుగుతున్న పట్టణ జనాభాకు నల్లా తిప్పితే నీళ్ళు అందించటానికి ఆనకట్టల నుంచి కోట్ల లీటర్ల నీటిని తరలిస్తున్నారు. ఒక వినిమయ సంస్కృతికి కావలసిన అన్ని హంగులు ఇతర ప్రాంతాల సహజ వనరుల వినియోగం జరుగుతోంది. అయితే, ఇలాంటి నగరం నుంచి వెలువడే గాలి కాలుష్యం భూతాపం పెరగడానికి, స్థానికంగా ‘హీట్ ఐలాండ్’ పరిణామం ద్వారా వాతావరణ మార్పులకు కారణం అవుతోంది. వినియోగం ఇక్కడ జరిగినా ఉత్పత్తి, మైనింగ్ ఇంకెక్కడో చేయాల్సి వస్తుంది. అక్కడి కాలుష్యం ఇక్కడి వినియోగం వల్లనే అని గుర్తిస్తున్నారు. కోట్ల లీటర్ల నీటిని మళ్లిస్తే అందులో 80 శాతం మురికి నీటిగా మారుతోంది. ఈ మురికి నీటిని నగరం బయటకు వదిలి చుట్టూ పక్కల పర్యావరణానికి, వ్యవసాయానికి హాని చేస్తున్నారు. వేరే ప్రాంతం నుంచి మంచి నీటిని తీసుకుని, మురికి నీటిని బయటకు వదిలే ప్రక్రియ ఒక ఇంటి వాళ్ళు చేస్తే దౌర్జన్యం అంటాం. ఒక నగరం చేస్తే అభివృద్ధి అంటాం. అదే ఆధునికతలో ఉండే ఒక విచిత్రం. ఈ నగరాలు రోజూ లక్షల టన్నుల చెత్తను ఉత్పత్తి చేస్తున్నాయి. ఈ చెత్తను నగరం/ పట్టణాల బయట, చుట్టూ పక్కల పల్లెలలో గుట్టలుగా పేరుస్తున్నారు. తద్వారా అక్కడ పర్యావరణానికి విఘాతం ఏర్పడుతున్నది. ప్రతి మహా నగరం వల్ల చుట్టు పక్కల ఉండే పల్లెలు అనేక రూపాలలో బలి అవుతున్నాయి.